Amerykańskie wojska wyzwalają obóz koncentracyjny na terenie Niemiec, a następnie przekształcają go w obóz dla uchodźców, którego byli więźniowie nadal nie mogą opuszczać. Wśród nich jest młody Polak Tadeusz. Pisze wiersze i zachłannie czyta; jednocześnie przeżywa silny kryzys psychiczny i światopoglądowy związany z pobytem w obozie. Czy człowiek, który przeżył piekło obozu koncentracyjnego, będzie umiał kiedykolwiek o nim zapomnieć? Atmosfera w obozie jest napięta, dochodzi do ciągłych sporów i waśni. Tadeusz nie potrafi porozumieć się z dawnymi polskimi współwięźniami, którzy prezentują narodowe przywary, wzajemną zawiść. Pewnego dnia do obozu przyjeżdżają kobiety. Tadeusz zaprzyjaźnia się z jedną z nich – młodą polską Żydówką Niną. Dziewczyna namawia go, by wraz z nią uciekł.
NAGRODY
1971 – MFF Cineteca Italiana, Mediolan – Złoty Globus
1971 – Syrenka Warszawska (nagroda Klubu Krytyki Filmowej SDP) – w kategorii filmu fabularnego, przyznana podczas III Lubuskiego Lata Filmowego w Łagowie
1971 – Lubuskie Lato Filmow, Łagów – Nagroda za reżyserię (Andrzej Wajda)
1971 – Lubuskie Lato Filmow, Łagów – Nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą (Stanisława Celińska)
1971 – Lubuskie Lato Filmow, Łagów – Nagroda za dźwięk (Wiesława Dembińska)
1971 – Lubuskie Lato Filmow, Łagów – Nagroda publiczności
1972 – MFF Kolombo – I nagroda
1970 – Złota Kaczka (przyznawana przez pismo „Film”) w kategorii: najlepszy film polski; przyznana w 1971
